«Ανύπαρκτοι φίλοι»

Κριτική - παρουσίαση της παράστασης από τη συγγραφέα Εύη Ρούτουλα

Για δεύτερη χρονιά συνεχίζεται η μαύρη κωμωδία «Ανύπαρκτοι φίλοι» του Άγγλου συγγραφέα Άλαν Άικμπορν στο θέατρο Αλκμήνη. Ο Άικμπορν έχει γράψει πάνω από 70 θεατρικά έργα, που έχουν μεταφραστεί σε τουλάχιστον 35 γλώσσες σε όλο τον κόσμο και έχει κερδίσει ένα βραβείο Tony. 

Στους «Ανύπαρκτους Φίλους» συναντάμε τον Μάνο και τη Μαίρη, ένα φαινομενικά ευτυχισμένο και πετυχημένο μεσήλικο ζευγάρι, που καλούν τους φίλους τους στο σπίτι για να περάσουν ένα όμορφο βράδυ. Ο Μάνος και η Μαίρη έχουν δύο ενήλικα παιδιά που σπουδάζουν και που πλέον δεν μένουν μαζί τους, αυτός έχει δική του επιχείρηση και είναι επαγγελματικά επιτυχημένος ενώ αυτή ασχολείται με τα οικιακά. 

Ανάμεσα στους καλεσμένους είναι η Ειρήνη και ο Τάσος, ένα επίσης μεσήλικο, άτεκνο αυτήν τη φορά ζευγάρι. Ο Τάσος δεν καταφέρνει να παρευρεθεί στη συνάντηση γιατί είναι άρρωστος και η Ειρήνη καταφτάνει αφού πρώτα έχει κάνει την βόλτα της στα μαγαζιά. 

Προσκεκλημένοι επίσης είναι ο Ντίνος και η Κατερίνα, ένα λίγο νεώτερο ανδρόγυνο με το νεογέννητο μωρό τους. Ο Ντίνος εξαρτάται επαγγελματικά από τον Μάνο που λειτουργεί ως μέντοράς του και η Κατερίνα είναι μετανάστρια από τη Ρωσία. 

Η έκπληξη της βραδιάς είναι η άφιξη του παλιού τους φίλου, του Δημήτρη, όλοι έχουν να τον δουν πολλά χρόνια και νιώθουν λίγο άβολα μαζί του λόγω του πρόσφατου πένθους του, αφού η γυναίκα του έχασε τη ζωή της πρόωρα. Σε αυτό το συνηθισμένο βράδυ τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται: ο Μάνος είναι γυναικάς και διατηρεί εξωσυζυγική σχέση με την Κατερίνα… και όχι μόνο. 

Η Μαίρη γνωρίζει τις αταξίες του συζύγου της και έχει φτάσει στα όρια της ψυχικής κατάρρευσης. Η Ειρήνη νιώθει ικανοποίηση μόνο με τις αγορές που κάνει, η έλλειψη ενός παιδιού καθώς και η ανεπαρκής παρουσία του συζύγου την έχουν οδηγήσει σε έναν ακράτητο καταναλωτισμό. Ο Ντίνος είναι ρηχός και εκμεταλλευτής, γνωρίζει για τις ερωτικές σχέσεις της γυναίκας του με τον Μάνο αλλά κάνει τα στραβά μάτια για να ωφεληθεί επαγγελματικά. 

Η Κατερίνα παρουσιάζεται ως μια κυνική μετανάστρια που δεν την ενδιαφέρει τίποτα. Και σε αυτή την «αρρωστημένη» παρέα έρχεται ο παλιός τους φίλος, ο Δημήτρης, πρόσφατα χήρος. Όλοι φοβούνται ότι θα συναντήσουν έναν καταρρακωμένο άνθρωπο, ένα ερείπιο, προσέχουν τα λόγια τους, να μην του θυμίσουν τον θάνατο της γυναίκας του, να μην τον στενοχωρήσουν. 

Γρήγορα όμως αποδεικνύεται ότι ο Δημήτρης είναι πολύ πιο υγιής και πιο συγκροτημένος από όλους τους άλλους. Πολύ σύντομα μετά την εμφάνισή του στο έργο, συνειδητοποιούμε ότι τελικά η απώλεια ενός συντρόφου, ο θάνατος ενός συντρόφου, δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί. Είναι τελικά καλύτερα να ζούμε μόνοι μας με την ανάμνηση ενός ιδανικού συντρόφου από το να βιώνουμε καθημερινά γελοίες καταστάσεις που μας μειώνουν; Αυτό ίσως είναι το ερώτημα που θέλει να μας θέσει ο Άλαν Άικμπορν. 

Τώρα ως προς την παράσταση που είδα στο θέατρο: μέτριες ερμηνείες δυστυχώς, βέβαια είναι και το έργο τέτοιο που δεν δίνει στους ηθοποιούς την δυνατότητα να αναδείξουν το οποιοδήποτε υποκριτικό τους ταλέντο. 

Το όλο πνεύμα της υπόθεσης μου θύμισε λίγο το στυλ της Γιασμίνα Ρεζά. Ίσως είναι ένα είδος χιούμορ και κωμωδίας που δεν ταιριάζει στο δικό μας μεσογειακό πνεύμα. Έχω την αίσθηση ότι στην Ελλάδα που ξέρω και που ζω, δεν θα ήταν τόσο επιφανειακές οι σχέσεις. 

Θέλω να πιστεύω ότι στην ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχουν τόσο πολλοί «ανύπαρκτοι φίλοι». 

Το σκηνικό είναι απλό και φτηνό: δυό - τρεις πολυθρόνες και δυο τραπεζάκια ( αυτό τελικά συμβαίνει σε όλα τα θέατρα ρεπερτορίου, που ανεβάζουν πολλές παραστάσεις ταυτόχρονα), τα κουστούμια παρόλο που δεν είναι ακριβά και κάτι το ιδιαίτερο, καταφέρνουν να ντύσουν τους πρωταγωνιστές και να τονίσουν τα χαρακτηριστικά τους: η Κατερίνα φορά σέξι σορτσάκια και μπλουζάκι με βαθύ ντεκολτέ, ο Μάνος το κουστούμι του επιχειρηματία, η Ειρήνη δοκιμάζει τα καινούρια της ψηλοτάκουνα κλπ. 

Η παράσταση διαρκεί μία ώρα και είκοσι λεπτά περίπου χωρίς διάλειμμα, είναι γρήγορη, ανάλαφρη και θα σας την συνιστούσα αν δεν έχετε ιδιαίτερες απαιτήσεις και επιθυμείτε να περάσετε μια εντελώς χαλαρωτική βραδιά. 

Πού: 

Θέατρο Αλκμήνη 

Πότε: 

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30